LALAKON AHIR BULAN
Ku Erwin Wahyudi
.
Boni keur ngabaheuhay 'na korsi térlas. Pikiranana keur cus-cos ka ditu-ka dieu.
Tanggal kolot, duit 'na jero lokétna geus euweuh nu nyelap salambar-lambar acan.
Pasosoré basa tadi mulang digawé, kalah disampakkeun budi nu haseum ti
Késih, pamajikanana. Panyakit matuh saban almenak geus nincak tanggal lilikuran.
Di langit bulan taya némbongan. Béntang nu sasarina tingkaretip, kalah
nyarumput satukangeun méga hideung. Angin nu keur nebak hihiliwiran, teu bisa
niiskeun eusi polo Boni nu keur sumedeng ngahéab.
"Duit sakieu-kieuna, ari budak merenyéng waé hayang bayaran sakola! Éra
cenah dicalukan waé ku guruna, Kang! Jaba nu boga kontrakan ménta dibérésan
sagancangna. Mun tulus dibayarkeun ka sakola, rék dahar naon atuh isukan?
Maenya rek ngéjo ku keusik mah!" Nongtoréng kénéh néngtéréwélangna Késih
tadi soré.
Solongkrong kana roko kéréték nu nyésa sabatang deui. Cekés, seuneu tina
Tokai meuleum tungtung roko. Serebung, haseup hayang paheula-heula bijil tina
liang irung jeung bahamna.
Gap kana gelas kopi nu caina témbong saeutik deui. Leguk diinum. Kopi
hideung jeung roko, dua sobat dalit nu satia marengan mun pareng pikiranana keur
dibeungbeuratan ku dodoja. Sabot keur ngenyot roko, Késih aya nyampeurkeun.
Gék diuk gigireunana.
"Lain bawél ieu mah, Kang! Béas téh tinggal sakalieun deui nyangu, abdi mah
teu sanggup mun kudu nganjuk deui ka warungna Ceu Isah téh, bon nu bulan
kamari ogé ngambay kénéh!" Biwirna gutak-gitek badis bujurna biduan dangdut.
"Terus kudu kumaha? Sidik nampa gajihna ogé opat poé deui!" Boni rada
nyureng ka pamajikanana.
"Néangan jalan, atuh, Kang! Nginjeum ka saha wé, atuh!" Keur meuli roko
jeung kopi mah geuning sok bisa ari sakalieun keur teu boga duit ogé!" geus pok
deui waé. Boni ngarahuh, tuluy némbal,
"Heug! Sugan hasil isukan, ayeuna mah jug ka jero deui!" Nitah ka Késih. Nu
dititah surti, léos deui ka jero. Boni mah tibang gogodeg ari céréwédna Késih keur
kanceuh téh.
Boni hulang-huleng deui mikiran bangbaluh nu keur ngaheumpikan dadana.
Lima taun gawé di kantor purah jadi office boy. Duit beubeunangan saukur mahi
jang dahar, mayar kontrakan jeung béaya sakola budak hiji-hijina di SMP, nu
mimindengna mah sering telat kabayar.
Angin mimiti ngagelebug, ngoyag-ngoyag tangkal jambu nu aya hareupeun
kontrakanana. Sababaraha kali Boni katémbong keur napukan reungit nu titadi
mula ngagembrong kulitna. Lieuk kana érloji nu kacana geus renghat.
"Geus jam sapuluh, geuning?" Ngagerentes lalaunan. Sup ka jero imah. Tutas
tutulak, Boni ngoloyong ka jero pangkéng. Kasampak Késih keur ngageubra
dibaturan ku anakna. Léos muru kana korsi nu kaénna geus saroeh, hareupeun tipi
14 inch nu ditilaman ku méja leutik.
Golédag. Hulang-huleng deui waé. Peuting beuki jempling, tapi dina jero haté
Boni mah keur ngaguruh teu eureun-eureun. Gulinggasahan. Hayang manggih
jalan supaya umur nepi ka tanggal nampa duit ti kantor. Maju ka tengah peuting,
mimiti kapireng kérékna nu nyegrék.
Tutas sarapan saaya-aya, Boni nyelah motor Véspa nu geus teu puguh rupana.
Rada lila hayang mesinna nepi ka hirup téh. Sabot keur manasan motor, Késih
nyampeurkeun.
"Duit téh teu tulus dipaké mayar ka sakola, Kang! Sugan tanggal ngora wé
bébérésna," ceuk Késih. Boni mah kalah nagog nyanghareupan mesin Véspa,
leungeunna memener kabel busi. Panalék ti pamajikanana teu ieuh dijawab.
Boni ngageuleuyeung mapay-mapay jalan nu geus mimiti balawiri ku
kandaraan, luhureun jok Véspa nu sora kenalpotna bébérékbékan, matak sawan nu
ngadéngé.
Anjog ka kantor langsung muru ka pantry. Kasampak Si Émon, baturna papada
OB keur diuk 'na korsi, nyanghareupan kopi nu masih kénéh ngebul.
"Rék ngopi, lur?" ceuk Si Émon nanya.
"Moal, ah! uingah hayang ménta roko sabatang, wé," ceuk Boni, bari tuluy
ngarongkong bungkus roko bodas gigireun gelas. Gék diuk hareupeun Si Émon.
Roko diseuseup jero naker bangun nu nikmat.
"Mon, ilaing boga duit tiis, teu? Uing butuh jang mayar kontrakan, euy!" Boni
muka wangkongan. Nu ditanya kalah nyakakak.
"Pajenggut-jenggut jeung nu dugul ieu mah, euy! Puguh uing nu rék nginjeum
ka ilaing, butuh keur mayar angsuran motor," ceuk Si Émon. Boni terus ngabetem.
Panonna rarat-rérét ka sakuliah rohangan.
"Panyakit nu matuh keur pantar urang-urang mah ari geus kieu téh!" Si Émon
geus pok deui.
"Mun dikersakeun atuh aing téh jadi anak pangagung, moal ripuh-ripuh teuing
meureun, nya, Mon?" Boni ngarasula, bari mencrong salasah roko dina jero asbak.
Si Émon tibang mésem nempo kalakuan baturna téh. Teu lila duanana carengkat
tina korsi séwang-séwang, laju pakpikpek nyieunan citéh jangeun staf kantor.
Jam dingding nu naplok 'na témbok pantry karék nojo kana angka 10. Boni
keur nyorangan maca koran édisi heubeul. Tirilit. Hapé-na nu dibeungkeut ku karét
geulang lebah késing, ngabéjaan aya és-ém-és asup.
"Tiasa uih heula sakedap, Kang? Aya penting saur Ceu Késih!" és-ém-és ti
nomer tatanggana. Bingung rék malesan, sabab hapé-na euweuh pulsaan, rék
nginjeum hapé Si Émon, jinisna keur dititah kaluar. Sabil haténa. Ari teu balik
bisi bener aya penting. Antukna Boni ngawani-wanikeun ménta idin ka Pa Tomi,
dununganana.
"Jig waé rék mulang mah, bisi aya nu kapapaténan di lembur," ceuk Pa Tomi.
Sajajalan muru ka imahna, pikiran Boni ngarancabang, sieun manggih kana
hal anu teu dipikahayang ku manéhna. Basa nepi ka hareupeun kontrakanana,
kasampak geus loba jelema ngagimbung. Haténa rada tagiwur.
"Aya naon ieu téh?" Boni nalék Késih, nu keur diuk disanghareupan ku RT
Haris, hansip Omo jeung Bi Minah, tatanggana ti tungtung lembur.
"Lokét abdi ical, Kang!"
"Kumaha caritana? cik terangkeun!"
"Abdi téh nuju nyeuseuh di sumur pengker, aya Jang Ubéy ngawartosan.
Saurna, Bi Minah lebet ka bumi, teras kaluar deui mani rurusuhan. Ari ditingali,
muhun wé lokét abdi téh tos teu aya dina luhureun tipi, teras wé laporan ka Pa
RT," ceuk Késih nerangkeun kajadian.
"Leres, Ibi, nu nyandakna?" Boni nalék ka Bi Minah. Nu ditalék kawas bueuk
meunang mabuk. Ngeluk tur ngabetem. Cipanonna katara ngalémbéréh nu
dibarung jeung ingsreuk-ingsreukan.
"Dijawab atuh, Minah! Hantem waé ngonci baham titadi téh?" Hansip Omo
milu mairan. Teu lila manéhna unggeuk, bari beungeutna mah teu daék cengkat.
"Rumaos abdi tos kumawantun," ceuk Bi Minah, halon. Tatangga mingkin
ngagimbung, nu sawaréh nyedek ka jero imah nu ngan ukur sagéwok, kituna téh
jeung bari tinggerendeng, pada ngupat Bi Minah nu cikénéh kalangsu.
"Goréng adat, geuning? Buru bikeun deui lokét téh ka nu bogana!" RT Haris
ngagebés.
Keur kitu torojol Si Endi, anakna Bi Minah, nu digawé di dayeuh. Kabeneran
keur mulang, tuluy tatanggana aya nu ngabéjaan jigana mah. Si Endi ujug-ujug
ngagabrug ka indungna, tuluy ngahinghing bangun nu kanyenyerian.
"Ema...! Nanaonan atuh," kadéngéna téh.
"Geus, Jang! Sipat jelema ngaranna ogé, nu matak talingakeun boga indung téh,
ulah betah teuing di dayeuh," ceuk Hansip Omo ngalelemu Si Endi.
Késih ngiceupan ka salakina. Boni surti kana kahayang Késih.
"Rupina mah ieu masalah téh kedah dilereskeun sareng nu berwajib, supados
janten perhatosan kanggo sadayana." Boni muka deui caritaan.
"Hak Ayi éta mah, pangurus sakadar nuturkeun. Ngan, mun bisa, cuang
bérésan sacara kukulawargaan," ceuk RT Haris daria naker.
Kakarék beungeut Bi Minah aya cengkat tutas ngadéngé omongan Boni nu
nyabit-nyabit berwajib mah.
"Sacara kukulawargaan téh kumaha carana, Pa RT?" Késih nyelengkeung. Si
Endi papelong-pelong jeung indungna.
"Kumaha kahayang hidep, Jang?" Hansip Omo nalék ka Boni.
"Heug atuh ari kitu mah, kuring moal mamawa pulisi. Ngan, saratna, kuring
jeung pamajikan ménta lokét nu digasab ku Bi Minah dipulangkeun deui," ceuk
Boni bari mencrong seukeut ka Bi Minah.
Teu lila, Bi Minah ngasongkeun lokét tina jero saku calana, bareng jeung
tingcorowokna tatangga nu keur lalajo. Lokét ditampanan Ku Késih, laju dibuka.
"Geuning ukur duaratus rébu? Ka mana nu dalapan ratus rébu deui?" Késih
jamotrot. Lokét dibabétkeun.
"Geus wé di Polsék benerkeunana ari rék kieu carana mah!" Boni nyorongot.
Hansip Omo jeung RT Haris milu mencrong ka Bi Minah, sedeng inyana mah
kalah olohok mata-simeuteun.
"Kumaha ieu téh, Minah! Ditunda di mana sésa duit téh?" Hansip Omo rada
nyureng. Di luar tatangga mingkin récok, milu keuheul ka Bi Minah.
"Naha, da..." Bi Minah teu kebat, kaburu ditémpas ku Si Endi.
"Teu kénging papanjangan, lah! Keun wé nu dalapan ratus rébu mah ku abdi
digentosan ayeuna kénéh," ceuk Si Endi ngabéla indungna, kituna téh bari kusiwel
ngaluarkeun duit tina lokétna.
Tayohna mah manéhna embung papanjangan, sok komo nepi ka urusan jeung
nu berwajib. Duit paméré ti Si Endi ditampanan ku Késih, laju dibebeskeun kana
lokét nu tadi kungsi leungit. Sajongjonan euweuh nu nyarita.
"Urusan ieu geus bérés ari kitu mah! Omat ulah aya gantar kakaitan," ceuk RT
Haris, saacan riungan dibubarkeun.
"Pék geura ménta dihampura, Minah!" Hansip Omo nitah ka Bi Minah. Teu
sirikna ngagabrug kana suku Késih jeung Boni nu boga dosa téh, bari biwirna mah
teu eureun ngahinghing.
Riungan réngsé tutas sakabéh nu dariuk di dinya sasalaman. Bi Minah dibawa
balik ku Si Endi, kituna téh leumpangna bari tungkul, teu kuat paadu teuteup jeung
tatangga nu pada nyarurakan.
Di jero imah nu nyésa tinggal Késih jeung Boni. Duanana keur
patingkecewis nu ditungtungan ku seuri tingcikikik, sanggeusna Késih ngaluarkeun
lambaran duit bareureum tina jero lokét, nu digeber-geberkeun hareupeun
beungeutna sorangan.
Tanggal kolot, duit 'na jero lokétna geus euweuh nu nyelap salambar-lambar acan.
Pasosoré basa tadi mulang digawé, kalah disampakkeun budi nu haseum ti
Késih, pamajikanana. Panyakit matuh saban almenak geus nincak tanggal lilikuran.
Di langit bulan taya némbongan. Béntang nu sasarina tingkaretip, kalah
nyarumput satukangeun méga hideung. Angin nu keur nebak hihiliwiran, teu bisa
niiskeun eusi polo Boni nu keur sumedeng ngahéab.
"Duit sakieu-kieuna, ari budak merenyéng waé hayang bayaran sakola! Éra
cenah dicalukan waé ku guruna, Kang! Jaba nu boga kontrakan ménta dibérésan
sagancangna. Mun tulus dibayarkeun ka sakola, rék dahar naon atuh isukan?
Maenya rek ngéjo ku keusik mah!" Nongtoréng kénéh néngtéréwélangna Késih
tadi soré.
Solongkrong kana roko kéréték nu nyésa sabatang deui. Cekés, seuneu tina
Tokai meuleum tungtung roko. Serebung, haseup hayang paheula-heula bijil tina
liang irung jeung bahamna.
Gap kana gelas kopi nu caina témbong saeutik deui. Leguk diinum. Kopi
hideung jeung roko, dua sobat dalit nu satia marengan mun pareng pikiranana keur
dibeungbeuratan ku dodoja. Sabot keur ngenyot roko, Késih aya nyampeurkeun.
Gék diuk gigireunana.
"Lain bawél ieu mah, Kang! Béas téh tinggal sakalieun deui nyangu, abdi mah
teu sanggup mun kudu nganjuk deui ka warungna Ceu Isah téh, bon nu bulan
kamari ogé ngambay kénéh!" Biwirna gutak-gitek badis bujurna biduan dangdut.
"Terus kudu kumaha? Sidik nampa gajihna ogé opat poé deui!" Boni rada
nyureng ka pamajikanana.
"Néangan jalan, atuh, Kang! Nginjeum ka saha wé, atuh!" Keur meuli roko
jeung kopi mah geuning sok bisa ari sakalieun keur teu boga duit ogé!" geus pok
deui waé. Boni ngarahuh, tuluy némbal,
"Heug! Sugan hasil isukan, ayeuna mah jug ka jero deui!" Nitah ka Késih. Nu
dititah surti, léos deui ka jero. Boni mah tibang gogodeg ari céréwédna Késih keur
kanceuh téh.
Boni hulang-huleng deui mikiran bangbaluh nu keur ngaheumpikan dadana.
Lima taun gawé di kantor purah jadi office boy. Duit beubeunangan saukur mahi
jang dahar, mayar kontrakan jeung béaya sakola budak hiji-hijina di SMP, nu
mimindengna mah sering telat kabayar.
Angin mimiti ngagelebug, ngoyag-ngoyag tangkal jambu nu aya hareupeun
kontrakanana. Sababaraha kali Boni katémbong keur napukan reungit nu titadi
mula ngagembrong kulitna. Lieuk kana érloji nu kacana geus renghat.
"Geus jam sapuluh, geuning?" Ngagerentes lalaunan. Sup ka jero imah. Tutas
tutulak, Boni ngoloyong ka jero pangkéng. Kasampak Késih keur ngageubra
dibaturan ku anakna. Léos muru kana korsi nu kaénna geus saroeh, hareupeun tipi
14 inch nu ditilaman ku méja leutik.
Golédag. Hulang-huleng deui waé. Peuting beuki jempling, tapi dina jero haté
Boni mah keur ngaguruh teu eureun-eureun. Gulinggasahan. Hayang manggih
jalan supaya umur nepi ka tanggal nampa duit ti kantor. Maju ka tengah peuting,
mimiti kapireng kérékna nu nyegrék.
Tutas sarapan saaya-aya, Boni nyelah motor Véspa nu geus teu puguh rupana.
Rada lila hayang mesinna nepi ka hirup téh. Sabot keur manasan motor, Késih
nyampeurkeun.
"Duit téh teu tulus dipaké mayar ka sakola, Kang! Sugan tanggal ngora wé
bébérésna," ceuk Késih. Boni mah kalah nagog nyanghareupan mesin Véspa,
leungeunna memener kabel busi. Panalék ti pamajikanana teu ieuh dijawab.
Boni ngageuleuyeung mapay-mapay jalan nu geus mimiti balawiri ku
kandaraan, luhureun jok Véspa nu sora kenalpotna bébérékbékan, matak sawan nu
ngadéngé.
Anjog ka kantor langsung muru ka pantry. Kasampak Si Émon, baturna papada
OB keur diuk 'na korsi, nyanghareupan kopi nu masih kénéh ngebul.
"Rék ngopi, lur?" ceuk Si Émon nanya.
"Moal, ah! uingah hayang ménta roko sabatang, wé," ceuk Boni, bari tuluy
ngarongkong bungkus roko bodas gigireun gelas. Gék diuk hareupeun Si Émon.
Roko diseuseup jero naker bangun nu nikmat.
"Mon, ilaing boga duit tiis, teu? Uing butuh jang mayar kontrakan, euy!" Boni
muka wangkongan. Nu ditanya kalah nyakakak.
"Pajenggut-jenggut jeung nu dugul ieu mah, euy! Puguh uing nu rék nginjeum
ka ilaing, butuh keur mayar angsuran motor," ceuk Si Émon. Boni terus ngabetem.
Panonna rarat-rérét ka sakuliah rohangan.
"Panyakit nu matuh keur pantar urang-urang mah ari geus kieu téh!" Si Émon
geus pok deui.
"Mun dikersakeun atuh aing téh jadi anak pangagung, moal ripuh-ripuh teuing
meureun, nya, Mon?" Boni ngarasula, bari mencrong salasah roko dina jero asbak.
Si Émon tibang mésem nempo kalakuan baturna téh. Teu lila duanana carengkat
tina korsi séwang-séwang, laju pakpikpek nyieunan citéh jangeun staf kantor.
Jam dingding nu naplok 'na témbok pantry karék nojo kana angka 10. Boni
keur nyorangan maca koran édisi heubeul. Tirilit. Hapé-na nu dibeungkeut ku karét
geulang lebah késing, ngabéjaan aya és-ém-és asup.
"Tiasa uih heula sakedap, Kang? Aya penting saur Ceu Késih!" és-ém-és ti
nomer tatanggana. Bingung rék malesan, sabab hapé-na euweuh pulsaan, rék
nginjeum hapé Si Émon, jinisna keur dititah kaluar. Sabil haténa. Ari teu balik
bisi bener aya penting. Antukna Boni ngawani-wanikeun ménta idin ka Pa Tomi,
dununganana.
"Jig waé rék mulang mah, bisi aya nu kapapaténan di lembur," ceuk Pa Tomi.
Sajajalan muru ka imahna, pikiran Boni ngarancabang, sieun manggih kana
hal anu teu dipikahayang ku manéhna. Basa nepi ka hareupeun kontrakanana,
kasampak geus loba jelema ngagimbung. Haténa rada tagiwur.
"Aya naon ieu téh?" Boni nalék Késih, nu keur diuk disanghareupan ku RT
Haris, hansip Omo jeung Bi Minah, tatanggana ti tungtung lembur.
"Lokét abdi ical, Kang!"
"Kumaha caritana? cik terangkeun!"
"Abdi téh nuju nyeuseuh di sumur pengker, aya Jang Ubéy ngawartosan.
Saurna, Bi Minah lebet ka bumi, teras kaluar deui mani rurusuhan. Ari ditingali,
muhun wé lokét abdi téh tos teu aya dina luhureun tipi, teras wé laporan ka Pa
RT," ceuk Késih nerangkeun kajadian.
"Leres, Ibi, nu nyandakna?" Boni nalék ka Bi Minah. Nu ditalék kawas bueuk
meunang mabuk. Ngeluk tur ngabetem. Cipanonna katara ngalémbéréh nu
dibarung jeung ingsreuk-ingsreukan.
"Dijawab atuh, Minah! Hantem waé ngonci baham titadi téh?" Hansip Omo
milu mairan. Teu lila manéhna unggeuk, bari beungeutna mah teu daék cengkat.
"Rumaos abdi tos kumawantun," ceuk Bi Minah, halon. Tatangga mingkin
ngagimbung, nu sawaréh nyedek ka jero imah nu ngan ukur sagéwok, kituna téh
jeung bari tinggerendeng, pada ngupat Bi Minah nu cikénéh kalangsu.
"Goréng adat, geuning? Buru bikeun deui lokét téh ka nu bogana!" RT Haris
ngagebés.
Keur kitu torojol Si Endi, anakna Bi Minah, nu digawé di dayeuh. Kabeneran
keur mulang, tuluy tatanggana aya nu ngabéjaan jigana mah. Si Endi ujug-ujug
ngagabrug ka indungna, tuluy ngahinghing bangun nu kanyenyerian.
"Ema...! Nanaonan atuh," kadéngéna téh.
"Geus, Jang! Sipat jelema ngaranna ogé, nu matak talingakeun boga indung téh,
ulah betah teuing di dayeuh," ceuk Hansip Omo ngalelemu Si Endi.
Késih ngiceupan ka salakina. Boni surti kana kahayang Késih.
"Rupina mah ieu masalah téh kedah dilereskeun sareng nu berwajib, supados
janten perhatosan kanggo sadayana." Boni muka deui caritaan.
"Hak Ayi éta mah, pangurus sakadar nuturkeun. Ngan, mun bisa, cuang
bérésan sacara kukulawargaan," ceuk RT Haris daria naker.
Kakarék beungeut Bi Minah aya cengkat tutas ngadéngé omongan Boni nu
nyabit-nyabit berwajib mah.
"Sacara kukulawargaan téh kumaha carana, Pa RT?" Késih nyelengkeung. Si
Endi papelong-pelong jeung indungna.
"Kumaha kahayang hidep, Jang?" Hansip Omo nalék ka Boni.
"Heug atuh ari kitu mah, kuring moal mamawa pulisi. Ngan, saratna, kuring
jeung pamajikan ménta lokét nu digasab ku Bi Minah dipulangkeun deui," ceuk
Boni bari mencrong seukeut ka Bi Minah.
Teu lila, Bi Minah ngasongkeun lokét tina jero saku calana, bareng jeung
tingcorowokna tatangga nu keur lalajo. Lokét ditampanan Ku Késih, laju dibuka.
"Geuning ukur duaratus rébu? Ka mana nu dalapan ratus rébu deui?" Késih
jamotrot. Lokét dibabétkeun.
"Geus wé di Polsék benerkeunana ari rék kieu carana mah!" Boni nyorongot.
Hansip Omo jeung RT Haris milu mencrong ka Bi Minah, sedeng inyana mah
kalah olohok mata-simeuteun.
"Kumaha ieu téh, Minah! Ditunda di mana sésa duit téh?" Hansip Omo rada
nyureng. Di luar tatangga mingkin récok, milu keuheul ka Bi Minah.
"Naha, da..." Bi Minah teu kebat, kaburu ditémpas ku Si Endi.
"Teu kénging papanjangan, lah! Keun wé nu dalapan ratus rébu mah ku abdi
digentosan ayeuna kénéh," ceuk Si Endi ngabéla indungna, kituna téh bari kusiwel
ngaluarkeun duit tina lokétna.
Tayohna mah manéhna embung papanjangan, sok komo nepi ka urusan jeung
nu berwajib. Duit paméré ti Si Endi ditampanan ku Késih, laju dibebeskeun kana
lokét nu tadi kungsi leungit. Sajongjonan euweuh nu nyarita.
"Urusan ieu geus bérés ari kitu mah! Omat ulah aya gantar kakaitan," ceuk RT
Haris, saacan riungan dibubarkeun.
"Pék geura ménta dihampura, Minah!" Hansip Omo nitah ka Bi Minah. Teu
sirikna ngagabrug kana suku Késih jeung Boni nu boga dosa téh, bari biwirna mah
teu eureun ngahinghing.
Riungan réngsé tutas sakabéh nu dariuk di dinya sasalaman. Bi Minah dibawa
balik ku Si Endi, kituna téh leumpangna bari tungkul, teu kuat paadu teuteup jeung
tatangga nu pada nyarurakan.
Di jero imah nu nyésa tinggal Késih jeung Boni. Duanana keur
patingkecewis nu ditungtungan ku seuri tingcikikik, sanggeusna Késih ngaluarkeun
lambaran duit bareureum tina jero lokét, nu digeber-geberkeun hareupeun
beungeutna sorangan.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar