Jumat, 18 Oktober 2013

FIKSIMINI

Sirah Nu Uing

Capé liwat saking. Balas nunutur curuk babah Akong. Orokaya, satulang-sandi taringgaleun dina méja kantor. Sirah mah kabur geus tilu poé ogé. Ditelepon kalah di-rijék. Ngadon ngirim és-ém-és. "Moal balik, aingah...!" Apal kana adatna. Teu hayang malesan. Sabodo, ah, saheulaanan teu nyunyuhun manéhna ogé.

Kapaksa meuli sirah urut. Bari teu ngepas kana beuheung. Digawé jadi kaganggu. Babah Akong ambek badag. "Lugi atuh owéh...!" pokna téh bari nulak cangkéng. Panonna nu sipit dumadak hurung. Létahna nu nyagak elél-elélan. Angger. Teu wani ngalawan. Saukur bisa ngahéphép. Bari nyérangkeun eusi kebon binatang nu bijil tina sungutna.

Abong solmét. Terus rasa jigana mah. Sirah uing ngurunyung sorangan. Katara sapasang tanduk mucunghul tina awakna. Kakalayangan bari ngamang-ngamang bedog. Cocorowokan. Awong-awongan. "Gelut jeung aing, Akong...! Ulah nyiksa waé nu lemah, siah...!" Sorana bedas naker. Bumi inggeung. Lalangit ngagebros. Kaca kantor mancawura. Si babah ngeleper. Calanana témbong baseuh. Ngarumpuyuk. Ampun-ampunan handapeun sirah uing.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar