FIKSIMINI

Kolor Kang Wildan

Kang Wildan. Guligah. Teu kaop meuli kolor nu weuteuh, isukna sok tuluy leungit. Meunang béja. Cenah, dibikeunan ka dukun. Dipaké sarat. Ku Ceu Clarisa, pamajikanana sorangan, nu galak jeung timburuanana sagedé gunung. Beurang peuting manéhna nyidem kapanasaran. Teu wani pok. Ngarumasakeun. Gimir ku sajak, nu narapel 'na haok-polototna ingkang garwa.

Kajurung ku panasaran. Kang Wildan. Ngawani-wanikeun karep. Nalék pamajikanana najan bari rerempodan. "Dibikeunan ka saha kolor nu Papih téh, Mih...?" Sorana halon. Ngeleter. Ceu Clarisa. Bijil tanduk tina sirahna. Batan ngaku kalah napsu. "Najis aingah! Keur nanahaon kolor manéh...!" Néngtéréwélang. Piring jeung gelas ngarapung. Sapatu budak eunteup kana beungeutna. Jiga sasari. Kang Wildan. Ngarumpuyuk.

Ngadéngé nu brong-brang di tengah imah, Ma Dolis, mitohana Kang Wildan, kalah gogoléran di jero kamerna. Gegerendengan semu haroshos. Leungeunna ngeukeuweuk hiji barang, nu salila ieu remen diakukeun leungit ku minantuna. Sakapeung diteueul-teueulkeun kana hariguna. Sakapeung deui diseuseup jero naker. Panonna peureum beunta.